سارقان درونی و بیرونی زمان

هر روز یک قدم جدید برای بشریت به منظور غلبه بر جهان است. اما  دیگر چه چیزی برای تسخیر انسان باقی مانده است؟ شاید فقط زمان… “زمان به عنوان آخرین مرز”. سنت آگوستین زمان را به طور پیشنهادی تعریف کرده است : ” اگر کسی از من نپرسد زمان چیست ، من دقیقاً می دانم آن چیست اما اگر مجبور شوم آن را شرح دهم ،…. نمی توانم این کار را بکنم!”. او بسیار درست می گوید… موافقید؟

چرا باید بر زمان چیره شویم؟ این نیاز ضروری ، خود نیازمند تهی بودن از استرس روزانه که باعث کاهش تأثیر گذاری ما و کاهش آرامش در کنترل کارها می شود و بیشتر ما را در دایره ی معیوب زمان گرفتار می کند، است. این استرس باعث می شود که ما به طور مداوم احساس کنیم که زمانمان به پایان رسیده است.

یکی از امراض مردم امروزی قطعاً کمبود زمان است. دوندگی برای بدست آوردن پول در حال پیشی گرفتن از دوندگی برای بدست آوردن زمان است. از هنگام سپیده دم تا لحظه ای که خورشید غروب می کند بیشترین جملاتی که از مردم شنیده می شود عبارت اند از : ” من زمان بیشتری می خواهم ، من وقت کافی ندارم…”. به نظر می رسد که زمان بیش از اعمال و فعالیت هایمان ما را تسلیم خود کرده است.

شاید مطالعه ی این مقاله تا اینجا ، باعث شده بعضی از افراد از خود بپرسند که چه نکته ی جدیدی در گفته های من است؟ احتمالاً هیچ چیز… و یا احتمالاً همه چیز. هدف شکایت کردن از آن نیست چرا که این کار تنها باعث تلف شدن زمان ما می شود. باید خواست و میل واقعی خود را در درون خود برای سازماندهی هرچه بهتر زمانمان معین کنیم. یک اصل سه گانه برای پیروی از زمان و احترام به آن وجود دارد : ۱- هیجان بیشتر. ۲- رضایت بیشتر. ۳- هوشیاری بیشتر.

برای عمل کردن به این ها باید اول از همه عبارت “سارقان زمان” را که شامل شرایط ، فعالیت ها و افکار بیهوده می شود، بشناسیم. عوامل درونی و بیرونی دسته بندی شده اند و اولین آن ها مهم ترینِ سارقان هستند زیرا به نظر می رسد که آن ها سارقان بعدی را به وجود آورده اند.

از جمله سارقان درونی زمان می توان به موارد زیر اشاره کرد :

– اهداف بی ثبات و گیج کننده

– نداشتن برنامه ی زمان بندی روزانه

– کارهای نیمه تمام

– عدم تعیین فرجه برای خود

– نداشتن نظم و ترتیب

– بر عهده گرفتن مسؤلیت های دو برابر

– توجه بیش از حد به جزئیات

– تأخیر در برطرف کردن مغایرت ها

– مقاومت در برابر تغییر

– داشتن هم زمان علایق بسیار زیاد

– نا توانی در گفتن “نه”

– کمبود اطلاعات و نا رسایی در برقراری ارتباط

– تردید و تصمیمات عجولانه

– خستگی

و برای سارقان بیرونی زمان به موارد زیر اشاره می کنیم :

– تماس های طولانی غیر منتظره و بیهوده

– مکالمه های بی نتیجه درباره ی مشکلات همکاران

– تعهد به در دسترس بودن

– سر رسیدن نا گهانی مهمان ها

– شرکای کاری تازه وارد

– رویداد های تمدید شده و از دست دادن فرصت های شغلی

– دیدار های ناگهانی ، طولانی و مکرر

– مشکلات شخصی و خانوادگی

– فعالیت های مربوط به کودکان

– خانه داری ، خرید ، آشپزی

من معتقدم که دانستن ، تنها رمز موفقیت نیست ، باید سعی کنیم هر روز این سارقان زمان را از ذهن خود بیرون اندازیم و از راه دادن آن ها به ذهن خود داری کنیم. فهرستی از عوامل کاهش دهنده ی زمان تهیه کنید و آن را در خانه یا روی میز محل کارتان قرار دهید. به این ترتیب شما هرگز آن ها را فراموش نخواهید کرد و برای برطرف کردنشان تلاش خواهید کرد. “روان شناس Nicoleta Cramaruc “.

ارسال شده توسط: آیلر